In de jaren dertig werd een nieuwe overheidsinstantie opgericht die bekend staat als het Federal Bureau of Narcotics (FBN) onder de eerste commissaris, Harry Anslinger. Anslinger staat erom bekend de eerste grote 'oorlog tegen drugs' te lanceren, voornamelijk gericht op opioïden en hennep gebruik. Anslinger staat ook bekend om zijn racistische opmerkingen en haat tegen jazzmuziek. Er wordt algemeen aangenomen dat Anslinger zijn 'oorlog tegen drugs' gebruikte om zich onevenredig vaak op immigranten en gekleurde mensen te richten.
Een duidelijk voorbeeld van de verschillende behandeling van beroemdheden met drugsverslaving is te zien bij Billie Holiday en Judy Garland . Holiday was een Afro-Amerikaanse jazz-zangeres die arm opgroeide. Garland was een blanke actrice en zangeres uit de middenklasse. Zowel Holiday als Garland leden aan ernstige verslaving en alcoholisme. Hun ras, klasse en soort drugsgebruik veroorzaakten echter een enorm verschil in hun behandeling door de wet en de media.
Verschillende medicijnen… Verschillende behandelingen door de FBN
Waarschuwing tegen cannabisgebruik / Flickr
Hoewel Holiday en Garland allebei verslaafd waren, waren de soorten drugs die ze gebruikten verschillend. Meestal vakantie gebruikte verdovende middelen zoals cannabis , heroïne en cocaïne. De FBN was vooral geïnteresseerd in het aanpakken van het gebruik van opioïden zoals heroïne, om de ongebreidelde verslaving in de VS te beteugelen. Anslinger had ook een persoonlijke afkeer van cannabis, hoewel het naar verluidt lang niet zo gevaarlijk was als opioïden. Dit heeft ertoe bijgedragen dat Holiday een doelwit was voor de FBN. Ze was een beroemdheid die precies de drugs gebruikte die ze zo graag wilden uitbannen. Vakantie moest als voorbeeld worden gebruikt.
VERWANT: De vuile geheimen van Old Hollywood
waarde van de dollar in 1960
Judy Garland daarentegen misbruikte voorgeschreven medicijnen zoals amfetaminen en barbituraten. Destijds was het niet bekend dat amfetamine afhankelijkheid veroorzaakte en ze werden vaak voorgeschreven om een hele reeks aandoeningen te behandelen. Amfetaminen kwamen zelfs voor in dieetpillen. Omdat Garlands bezit van pillen op recept technisch niet illegaal was, werd ze door de autoriteiten alleen gelaten. Trouwens, het behouden van haar imago was van het grootste belang.
Raciale factoren
Vakantie in Carnegie Hall / Flickr
Het zou volkomen naïef zijn om te suggereren dat het verschil in de behandeling van Holiday en Garland niets te maken had met raciale of sociaaleconomische factoren. Garland's drugsgebruik werd buiten de media gelaten in een poging haar imago van onschuld te behouden. Dit beeld was cruciaal voor haar carrière. Toen Anslinger hoorde over het drugsgebruik van Garland, stond hij erop dat MGM haar naar een sanatorium zou sturen, gezegde , 'Ik geloofde dat ze een fijne vrouw was, gevangen in een situatie die haar alleen maar kon vernietigen.' Anslinger koos ervoor haar niet te vervolgen voor haar drugsgebruik.
Holiday kreeg deze clementie niet. Ze was een jazz-zangeres, onbeschaamd zwart, en gebruikte openlijk drugs en alcohol. Om deze redenen werd Holiday een doelwit in Anslingers kruistocht tegen drugs. In de aflevering “Reefer Madness Pt. 2 ' van Complottheorieën, de podcast bespreekt Holiday's debuut van haar nummer 'Strange Fruit' in 1939. Holiday kreeg een dreigement van de FBN, waarin ze haar waarschuwde dat nummer niet nog een keer te zingen of te worden onderzocht op drugsgebruik. Ironisch genoeg had 'Strange Fruit' niets te maken met drugsgebruik. In plaats daarvan betreurde het de lynchpartijen van Afro-Amerikaanse mensen in het zuiden. Na jarenlang gestalkt te zijn door de FBN, konden ze eindelijk drugslasten op Holiday zetten. In 1947 werd ze veroordeeld tot een jaar gevangenisstraf. Na haar vrijlating bleef ze meedogenloos het doelwit van de FBN.
Haar vroegtijdige dood
Holiday & Garland Memorabilia / Flickr
In 1959 Holiday stierf aan hart- en longfalen in het Metropolitan Hospital in New York . Terwijl ze in het ziekenhuis lag, gaf Anslinger FBN-agenten de opdracht haar met handboeien aan haar ziekenhuisbed te boeien wegens drugsbezit. Ze werd vervolgd tot de dag dat ze stierf op 44-jarige leeftijd. De berichtgeving in de media over de dood van Holiday concentreerde zich op haar verslaving en moeilijke jeugd. De woestijnzon dat is genoteerd die vakantie 'verwaarloosde haar gezondheid' en Time Magazine schreef slechts twee zinnen voor haar overlijdensbericht.
In tegenstelling tot, Garlands dood in 1969 was gemarkeerd met pagina's en pagina's met overlijdensberichten. Haar overdosis werd gezien als een tragisch einde aan een onrustig leven, maar ze kreeg niet de schuld voor haar verslavingsstrijd. In vergelijking met Holiday was de dood van Garland direct gerelateerd aan een overdosis barbituraten. Maar om vele redenen werd Holiday gedemoniseerd vanwege haar drugsverslaving. Haar dood werd gekenmerkt door gevoelens van schuld voor een verslaving die haar leven teisterde. Ze was het doelwit in plaats van hulp aangeboden om het te overwinnen.
Klik voor het volgende artikel