Geboorte van The Beatles: de dag waarop John Lennon Paul McCartney ontmoette (EXCLUSIEF) — 2024

Er was geen reden om aan te nemen dat 6 juli 1957 anders zou zijn dan de dag die eraan voorafging of de dag die erop volgde. En toegegeven, een tijdlang zou niemand anders geloven, hoewel de geschiedenis uiteindelijk zou aantonen dat dit de dag was dat John Lennon Paul McCartney ontmoette, waarmee de eerste stappen zouden worden gezet richting de oprichting van The Beatles en uiteindelijk de geschiedenisboeken zouden veranderen.

Tony Bramwell, een levenslange vriend van de band en iemand die met hen heeft samengewerkt gedurende hun gezamenlijke carrière en daarna, wijst er in een exclusief interview op dat die ontmoeting, zo zegt hij, een nogal onopvallende gebeurtenis was. Je zei echt niet: ‘Wauw! Ik was erbij!’ De Quarry Men speelden en niet zo goed, en het was de dag dat Paul ‘Hallo’ zei. Het was eigenlijk helemaal niet spannend.

Spreek voor jezelf, Tony (niet dat we erbij waren).

John's halfzus (dezelfde moeder, andere vader) Julia Baird reflecteert tegen ons: In Liverpool, en ik weet zeker dat het destijds hetzelfde was in de Verenigde Staten, zou je niet tegen een van je vrienden zeggen die een broer hadden , ‘Zit je broer in een groep?’ Je zou zeggen: ‘Is je broer de zanger, de drummer, de gitarist of wat dan ook?’ Omdat iedereen zat in een groep. Zoals ik in mijn boek schrijf Stel je dit eens voor Als je vanuit de lucht keek, waren er al deze groepen aan het spelen op veranda's, in keukens en tuinhuisjes, en alle daken rinkelden. Dit waren alle groepen die aan het oefenen waren. Het enige verschil met de groep van John was dat ze daarin slaagden.

(Photo Credit: Getty Images)

Hoewel niemand dat had kunnen bedenken omvang van dat succes op die dag in juli 1957. Zoals Julia opmerkte, had vrijwel elke tienerjongen een groep, waaronder John The Quarry Men, met in de line-up Pete Shotton, Eric Griffiths, Rod Davis en Len Garry. John, een toegewijde rock-’n-roll-fan, werd gedreven door zijn passie en fantasieën – gedeeld door talloze anderen – om de volgende Elvis te zijn.

Een heel feest

De noodlottige dag die op zijn minst het lot in het spel zou brengen, was de viering van de ondertekening van de Magna Carta door koning John in 1215 van Liverpool (we houden hier van onze geschiedenis, nietwaar? lacht Julia). Het jaarlijkse feest vond plaats in de St. Peter’s Church in Woolton, Liverpool en was een gelegenheid voor John en de band om een ​​openbaar optreden aan te bieden. We zagen John spelen in de keuken en oefenen in de badkamer en op de veranda van [tante] Mimi, legt ze uit. Op die dag speelden John en de Quarry Men achterop een vrachtwagen. Mijn zus Jackie en ik renden naast de lorre en probeerden John aan het lachen te maken, omdat hij nauwelijks kon opstaan. Toen ging hij uiteindelijk op de achterkant van de lorre zitten om een ​​beter evenwicht te bewaren, omdat ze tot aan het kerkveld aan het zingen waren. Nu was Paul nog niet verschenen toen ze aan het spelen waren, en dat zijn de foto’s die je hebt gezien van John in het geruite overhemd. Later werd Paul opgevoed en geïntroduceerd.

(Photo Credit: Getty Images)

Auteur Philip Norman op de pagina's van Roepen! De Beatles in hun generatie beschrijft de setting als zodanig: de grote nummers van The Quarry Men die middag waren 'Cumberland Gap', 'Railroad Bill' en 'Maggie May', een nummer aan de waterkant van Liverpool waarin de verwijzingen naar een beroemde taart en haar beat langs Lime Street gelukkig waren , onbegrijpelijk voor de dames van de Kerkcommissie. Het hele optreden werd aandachtig gadegeslagen door Paul McCartney, die met [gezamenlijke vriend van John en Paul] Ivan Vaughan naast het kleine buitenpodium stond. Paul merkte de blikkerige banjo-akkoorden op die de leidende Quarry Man speelde, en hoe hij, terwijl hij zong, om zich heen staarde, alsof hij de rest van de wereld inschatte of uitdaagde.

Terwijl de politiehonden gehoorzaamheidsproeven uitvoerden, nam Ivan Vaughan Paul mee over de weg naar de kerkzaal, waar de Quarry Men een klein kampement met stoelen en hun jassen hadden gemaakt, voegt hij eraan toe. Ze zouden die avond opnieuw optreden, tijdens een dansfeest, afwisselend met de George Edwards Band. Er werden voorstellen gedaan, herinnert Pete Shotton zich een beetje stijfjes. 'Dit is John. Hoi. Dit is Paul. Oh. Hoi. Paul leek nogal eigenwijs en zeker van zichzelf, maar hij en John leken niet veel te zeggen te hebben.’ Het ijs versplinterde duidelijk toen Paul een briljante prestatie onthulde. ‘Hij wist eigenlijk wel hoe afstemmen een gitaar’, zegt Pete Shotton. ‘Noch John, noch Eric Griffiths hadden nog geleerd hoe dat moest. Elke keer dat hun gitaren ontstemd raakten, namen ze ze mee en vroegen ze iemand uit King's Drive om het te doen.' Het maakte nog meer indruk op John dat Paul de teksten van rock-'n-roll-nummers door en door kende. Zelf kon hij zich nooit woorden herinneren, wat gedeeltelijk de reden was dat hij er de voorkeur aan gaf zijn eigen woorden te verzinnen. Paul was zelfs bereid om met zijn nette hand alle verzen uit ‘Twenty Flight Rock’, die Eddie Cochran in de film had gezongen, op te schrijven. Het meisje kan er niets aan doen . Vervolgens schreef hij met evenveel bereidwilligheid de woorden van Gene Vincents ‘Be-Bop-A-Lulu’ uit.

(Photo Credit: Getty Images)

Op zijn beurt beschreef Paulus de gebeurtenissen vanuit zijn perspectief op de pagina's van De Beatles-anthologie , Op een dag ging ik met deze vriend van mij. Zijn naam was Ivan Vaughan. En ik ging naar Woolton, in Liverpool, en daar was een dorpsfeest aan de gang, en John en zijn vrienden speelden dat ding. Mijn vriend Ivan kende John, een buurman van hem. En we ontmoetten elkaar daar en John stond op het podium en zong 'Come little darlin', come and go with me...' Maar hij kende de woorden nooit, omdat hij de plaat niet kende, dus verzon hij zijn eigen woorden, zoals: 'Down , naar beneden, naar beneden, naar de gevangenis.’ Ik weet nog dat ik onder de indruk was. Ik dacht: ‘Wauw, hij is goed. Dat is een goede band daar.’ Dus backstage, later in de kerkzaal, zong ik een paar liedjes die ik kende. Ik vond hun band leuk, en toen zag een van hun vrienden, die in de band zat, een man genaamd Pete Shotton en een vriend van John, me op een dag in Woolton fietsen en zei: 'Hé, ze zeiden dat ze best wel leuk zouden zijn.' Ik zou je graag in de band willen hebben, als je mee wilt doen.' Ik zei: 'O ja, dat zou geweldig zijn.'

John toegevoegd in a Rollende steen interview, ik had een groep, ik was de zanger en de leider. Ik ontmoette Paul en ik nam een ​​beslissing of ik – en hij nam ook een beslissing – hem in de groep wilde hebben; was het beter om een ​​man te hebben die beter was dan de mensen die ik had, uiteraard, of niet? Om de groep sterker te maken of om mij sterker te laten zijn? Die beslissing was om Paul binnen te laten en de groep sterker te maken. Uiteraard waren er nog verschillende stappen vóór de oprichting van The Beatles, maar zoals John opmerkte, zou George zich later aansluiten, maar bij Paul en mij begon alles vooruit te gaan.

waar zijn ze nu puree

Een directe verbinding

Julia wijst erop dat Paul een enorme invloed op John had, wat al bleek vanaf de eerste dag dat het duo elkaar ontmoette. John was onder de indruk van zijn uiterlijk en waarschijnlijk een beetje jaloers, evenals van zijn vermogen om gitaar te spelen en het feit dat hij veel – let op, niet alle – kende van de woorden van ‘Long Tall Sally’, wat zijn fortuin bezegelde. Uiteraard kwam het schrijven van de liedjes iets later. Ik noemde ze het Dream Team, omdat John de woordenmaker was en Paul de melodist; hij heeft prachtige melodieën. Je voegt ze allebei samen en je hebt bijna perfectie – zoals is bewezen.

(Photo Credit: Getty Images)

Biograaf Julius Fast voegt eraan toe: Het klikte heel snel tussen de twee jongens. Er was iets dat ze allebei hadden, dat gewoon in elkaar zat. Misschien was het een gekke levenshouding, een minachtende spot die later het handelsmerk werd van de vier Beatles, of misschien was het gewoon een tienervriendschap die bleef hangen. Wat het ook was, Paul werd uiteindelijk uitgenodigd om zich bij The Quarry Men aan te sluiten. Wat John betreft was Paul niet alleen een goede gitarist – net zo goed als John zelf – maar hij leek ook op hun gezamenlijke idool Elvis.

Opmerkingen Tony, er bestaat een hele legende over hoe geweldig The Quarry Men waren, maar ze speelden nauwelijks optredens in hun leven. Zodra Paul erbij kwam, vertrokken de meeste anderen omdat ze skiffly jazz wilden spelen en geen rock-'n-roll. Toen sloot George Harrison zich aan en vernietigde het idee van The Quarry Men als folk-skiffleband volledig.

Reflecteert Julia: We keken naar wat er gebeurde, maar zonder echt te weten wat er aan de hand was. Het was allemaal een geleidelijk evoluerend proces. Het lijkt een beetje op de tante die elke zes maanden komt en zegt: ‘O mijn God, hij is volwassen.’ Je ziet het niet van dag tot dag, maar het gebeurt toch.

Meer van Vrouwenwereld

Het dichtst bij een verslaving ben ik gekomen bij The Beatles: Here’s My Story

Zeldzame foto van Paul McCartney die huishoudelijk werk doet, is wat je vandaag nodig hebt

12 muziekhartbrekers (inclusief een paar Beatles) waarvan je niet wist dat ze nu grootouders zijn