Veel overblijfselen uit het verleden veranderen ons collectieve gevoel van nostalgie. En een van hen propt zich op de achterbank van stationwagons.
Niemand veroordeelde ouders toen ze een kudde kinderen groots gooiden sedans of wagens en gingen op gezinsuitstapjes. Het wigprincipe was van toepassing: prop genoeg kinderen op een achterbank en ze bewegen niet. We leven nu in een tijd waarin ouders lezingen krijgen over inferieure kinderzitjes en worden gestraft omdat ze niet voldoen aan de veiligheidsnormen van het nieuwste apparaat voor kinderopvang. Maar voor ons als kinderen zaten we met hun gezicht naar achteren, vaak met het achterraam open, zonder veiligheidsgordels, terwijl we I Spy, 20 vragen, kentekenplaten, aardrijkskunde of een willekeurig aantal autospelletjes, bingo's, speelgoed of kaarten speelden. En we hebben zeker het citaat 'Zijn we er al' uitgevonden, dat we tot op de dag van vandaag niet graag horen.
Vintage Stationwagen
Toen we opgroeiden hadden we veel auto's, maar een van onze favorieten was de stationwagen. In de jaren 70 of 80 hadden we de faux-houten panelen Jeep Wagoneer . Het was een grote, lange, brede en sterke auto en misschien was er een grapje toen wij kinderen haar de naam 'Bessie' gaven, maar ik kan het me niet meer herinneren. Wat ik me kan herinneren is dat Bessie voor altijd bij ons was. Ze gaf ons nooit op, zelfs niet toen de roest zo erg werd dat je de grond erdoorheen kon zien als je de rubberen vloermatten optilde; En we wilden Bessie ook nooit opgeven. Je zou wel 20 mensen in Bessie kunnen stoppen. Of het nu ging om roadtrips, carpoolen, uitstapjes naar skiën in Vermont, ze bracht ons daarheen en we hadden altijd veel plezier. Toen we oud genoeg waren, oefenden we autorijden in Bessie omdat vader zei: “Als je in Bessie kunt rijden, kan dat rit zo ongeveer alles ”. Maar we hebben onze proefrit in haar nooit gedaan, want het parkeren van haar kostte vaak een paar pogingen.
Bij het nadenken over hoe lang we Bessie hadden, somde ik alle veranderingen in de technologie op die veranderden terwijl we haar hadden. Bessie begon met AM. We voegden FM toe, daarna 8-track, en beëindigden onze relatiejaren in cassettes. Natuurlijk had ze ook een CB-radio (en haalde die eruit toen de rage voorbij was). Dat is ongeveer 20 jaar of zoiets!
Hoewel auto's door de jaren heen zijn verbeterd en veranderd, kijk ik nog steeds terug en mis Bessie. Ze maakte deel uit van het gezin en dreef ons door onze kinderjaren tot in de volwassenheid.
die nog leeft van weg met de wind