Op 5 juli 1946 kreeg de wereld een geweldig cadeau van de Franse ontwerper Louis Reard: de bikini. Reard noemde zijn controversiële ontwerp naar Bikini Atoll in de Stille Oceaan, waar de VS de atoombom slechts drie dagen eerder hadden getest. Reard hoopte dat zijn nieuwe badpak net zo explosief zou zijn als de Amerikaanse tests.
cast van de waltons af en toe
Hoewel Reard zeker een baanbrekend genie was, was zijn bikini niet het eerste tweedelige badpak. Tijdens de Tweede Wereldoorlog eiste oorlogsrantsoenering dat ontwerpers minder stof gebruikten, wat resulteerde in de eerste tweedelige stukken. Hoewel ze meer vlees lieten zien dan op eerdere stranden was gezien, hielden ze de navels van vrouwen bedekt. Het verlies van slechts enkele centimeters stof in Reards nieuwe badpak stuitte op veel weerstand. Toen hij zijn navelpak debuteerde, zou geen enkel model in Parijs het dragen. Reard werd gedwongen om Micheline Bernardini, een naakte danseres, zijn pak te laten modelleren.
Reard had een explosieve reactie op zijn bikini gewild, maar hij was er misschien niet op voorbereid hoe brandgevaarlijk het werkelijk was. Geschandaliseerde landen als België, Italië, Spanje en Australië hebben het zwempak verboden, evenals tal van internationale schoonheidswedstrijden. Zelfs het Vaticaan nam een standpunt in en verklaarde de bikini zondig. Toch verspreidde de populariteit zich snel door heel Frankrijk, gedeeltelijk omdat Brigitte Bardots het schrale pak goedkeurde. Ze werd meerdere keren op het strand gefotografeerd en droeg er zelfs een in haar film uit 1952 Het meisje in de bikini.
Foto: racked.com
Ondanks de populariteit van Bardot, bleef de bikini in Amerika taboe. Het was in veel staten verboden en Amerikaanse filmsterren bleven in de jaren vijftig badpakken met hoge taille dragen. De echte, laag uitgesneden bikini sloeg pas aan in Amerika in de jaren zestig, toen de Zwitserse actrice Ursula Andress uit de oceaan tevoorschijn kwam met een nu iconische beige bikini met riem in Dr. Nee , de eerste Bond-film. Na het succes van Dr. Nee en de populariteit van Andress-bikini, Amerikaanse actrices begonnen steeds vaker zwemkleding met navelstreng te dragen. Sport geïllustreerd magazine bracht zijn eerste Swimsuit-uitgave uit in 1964, en Raquel Welch werd beroemd om haar bikini van dierenhuid op de publiciteitsfoto's voor de film uit 1966 Een miljoen jaar voor Christus . De toenemende zichtbaarheid van de surfcultuur in Californië, gepopulariseerd door films als Strandfeest en bands als de Beach Boys droegen bij aan de toenemende alomtegenwoordigheid van de bikini op stranden in heel Amerika.
Foto: vinnieh.wordpress.com
In de jaren zeventig werden bikini's nog schandaliger, omdat stringbikini's met een laag uitgesneden broekje en smallere, vastgebonden zijkanten in zwang kwamen. Het was echter in de jaren tachtig dat de bikinowereld echt door elkaar werd geschud. Geïnspireerd door gewaagde Braziliaanse stijlen, werden Amerikaanse bikini's onthullend dan ooit. Stringbikini's, die de achterkant bijna volledig blootlegden, werden populair. Tegelijkertijd werden de beenopeningen omhoog bewogen om zeer hoog op de heupen te rusten. Het totale effect zorgde ervoor dat er zoveel mogelijk zicht was op de heupen en billen van vrouwen.
Foto's: pinterest.com
In tegenstelling tot elke andere trend in de bikinigeschiedenis, zagen de jaren 90 en 2000 dat de bikini meer huid begon te bedekken. In 1994 werd de bikini het officiële uniform van het olympische strandvolleybal voor dames, en de opkomst van de atletische bikini volgde. Onlangs zijn retro-silhouetten naar voren gekomen, bikini's met hoge taille zijn modieus vintage en bedekken alle stukjes waarmee vrouwen misschien niet willen pronken. Natuurlijk, de schrale bikini, of het nu string, string of zelfs topless is, heeft en zal er altijd zijn. De bikinimode kan de komende jaren veranderen, maar de standaardbikini is er om te blijven.
https://twitter.com/rougehmb/status/743487740436586496
Ik heb mijn weg terug naar jou gewerkt schat